Vriendentraditie Ardennen, een memetische ervaring

Sommige mannen gaan motorrijden, anderen gaan hard fietsen of drie dagen golfen met Pasen.
Wij gaan wandelen in de Ardennen en slapen in hooibergen. En dat doen we al 33 jaar.

Ik weet niet meer hoe lang ik zelf al meeloop, te lang om nog exact te weten.
Maar ik weet zeker dat sommige dingen in al die jaren nooit veranderd zijn:

• worst, kaas en gehaktballen van Hilde
• bier en koffie, vanaf 10 uur ‘s morgens
• niet hoeven wassen en omkleden
• geen vooropgezet plan, ook geen doel, behalve dan een hooiberg vinden aan het eind van de dag.

Landschap

Wel zien we in de loop van de jaren het landschap om ons heen veranderen. Denk vooral aan de boerenbedrijven, maar ook aan de middenstand en horeca.

Ieder dorp had zijn kroegje. En dat waren vroeger meer huiskamers. Nu is er niet meer bij iedere kerk een kroeg en ook is de huiskamer veranderd in een semi-modern audiovisueel pretpark, waar we de voetbalwedstrijden kunnen volgen. De koffie is beter: espresso of cappuccino. Maar de individuele koffiefilters waren ook niet slecht.
De winkels waren ook huiskamers en altijd open. Nu overheerst ook in België de winkeltijdenwet.

Ook zijn de boerderijen onderhevig aan schaalvergroting. Minder boerderijen, geen los stro maar balen, en vooral veel stro in geperste rollen, dienend als kuilvoer.
Maar de kleinschaligheid van het landschap blijft, en er blijven ook altijd echte melkveehouderijen over. Het zijn wel de oudere bazen die toestemming geven voor slapen in de hooiberg. De zoons zijn resoluter: non.
In de toekomst moeten we ons meer richten op vrouw van de boer, denk ik. Die blijven er altijd, en worden wellicht mooier en vervelen zich meer in de moderne tijden, althans die indruk wekten ze wel in Comblain-au-pont.

Zeven bier

We bestellen altijd een extra bier. Dit extra biertje heeft veel functies.
Nivelleren van de verschillende drinktempo’s. Jeroen en Ton hebben nu eenmaal meer dorst.
Ook is het extra biertje voor Peer, die altijd nog met ons meeloopt in gedachten, ook al zit hij al heel lang in een tbs-kliniek.
Maar het zevende biertje is ook voor Paul, omdat hij er eigenlijk ook bij is. Canada blijft dichtbij, maar dit jaar had hij alleen geld voor skiën in Banff en volgend jaar heeft hij vast weer voldoende airmiles gespaard om weer mee te lopen.
En natuurlijk toosten we dan ook nog even op Marcel, die heel lang geleden overleden is, en van wie we niet meer heel precies kunnen achterhalen waarom hij verdronken is in Den Bosch.

Anthisnes

Zaterdag 19 april, vertrek uit Den Bosch 10.30 uur, auto geplaatst in Anthisnes. Na koffie en een eerste Jupiler vertrokken we oostwaarts, dwars door het dorp, langs de knalgele koolzaadvelden, uitkomend rond 15 uur in Comblain-au-Pont. Daar inkopen gedaan, veel bier en koffie, en doorgelopen,op zoek naar hooiberg.

Uiteindelijk in Oneux een mooie hooiberg gevonden, midden in het dorp, vlakbij een retraite-huis, een melkveehouderij met 80 koeien, 5 sterren. Natuurlijk ’s avonds nog eens afgedaald naar Comblain-au-Pont, waar we voor de zoveelste keer in dezelfde Griek hebben gegeten. En waar Paul op bijzondere manier warme contacten onderhield met de serveerster, die zeer gecharmeerd was van zijn besluitvaardigheid en snelheid. Nooit geweten dat dit zo aantrekkelijk kan werken bij vrouwen. Ik leer ieder jaar weer iets nieuws.

Relaxen in Xhoris

Zondag 20 april, 8.00 uur wakker. Voor het eerst in de Ardennen een volle nacht doorgeslapen, lekker warm.
En echt uitgeslapen vertrokken we richting Xhoris. Onderweg eerst langs de weg de gebruikelijke lekkere ballen van Hilde gegeten. Dat blijven heerlijke ballen, goed gekruid en lekker gebakken. Uiteindelijk koffie gedronken in Xhoris, in het Relaxe-centrum, waar we blijkbaar twee jaar geleden ook zijn geweest. De koffie en de Jupiler smaakten weer goed.

Vanuit Xhoris hebben we een mooie lus gelopen, waarbij we tot onze verassing einde van de middag weer in hetzelfde dorp uitkwamen. En toen was het simpel op zoek naar dezelfde boer als twee jaar geleden. Maar hier was inmiddels de zoon de baas. En die vond het maar niks, we kregen geen toestemming. Hij verwees naar een boer verderop, een steile weg omhoog, iets verderop aan de rand van Xhoris.
Een mooie grote open schuur, met veel kleine kalveren, vlak bij onze slaapplaats. ‘s Avonds de derde prijs gewonnen in een lokale kwis, vanwege onze grote kennis van de Belgische tv, en de uitbeeldingskracht van Wim, Jeroen en Gert.

Finish

Maandag 21 april, via Relaxhoris richting Hamoir gelopen, daar koffie en bier gedronken.
Langs de Ourthe richting Comblain-au-Pont, en tijdig afgebogen richting Anthisnes. Daar weer in zelfde café koffie en bier gedronken, alvorens we weer naar Nederland terugreden, 16.00 uur. Onderweg vlak boven Luik friet gegeten, zoals het hoort. Daar hebben we nog eens de belangrijkste voornemens vastgelegd:
Jeroen gaat in de meivakantie zijn scriptie afmaken.
Paul gaat weer vasten, en stopt met coke snuiven.
Gert gaat dit jaar wel naar de dokter.
Ook onderling even verrekend: 78 euro per persoon, voor drie dagen eten en drinken, incluis overnachting en reis, waar krijg je dat nog?

Rond 21.30 uur thuisgekomen, nadat ik Wim en Jeroen heb afgezet. In de gebruikelijke file op de A1 nog eens tevreden teruggedacht aan de heerlijke dagen. En geconcludeerd dat er nog zoveel kan veranderen of gaan veranderen in ons leven, het zal nooit vat hebben op het wandelen in de Ardennen.
En dat deed me denken aan de beschouwing van onze enige echte leraar over memen en genen die altijd willen overleven. Voor de niet biologen onder ons: memen, aldus de heer Verbiest, ontstijgen de individuele genetische overlevingsdrang, en zijn op zoek naar het in stand houden of herhalen van succesvolle ‘sociale’ systemen. Het wandelen in de Ardennen kunnen we inmiddels in deze categorie plaatsen.

Note

Memetica betekent een idee dat zich onder informatiedragers verspreidt (tot nu toe voornamelijk menselijke hersenen en sociale netwerken), en wordt ook wel omschreven als een besmettelijk informatiepatroon.
In meer specifieke termen: een meme is een zichzelf vermeerderende eenheid van de culturele evolutie, zoals een gen de eenheid is van de biologische evolutie.
De eerste die de term meme gebruikte voor een breder, in eerste instantie wetenschappelijk, publiek was Richard Dawkins in zijn boek The Selfish Gene, 1976, waarmee hij de eenheid van culturele evolutie wilde aanduiden, analoog aan het gen bij de biologische evolutie.
Memen gedragen zich in de tijd ongeveer als genen in de evolutie. Bron: Wikipedia.