Aan de overkant wonen heel aardige buren. Het zijn een oude mijnheer en zijn zoon.
Begin 2016 stelde de zoon het oude kattenluikje in hun achterdeur weer in werking.
Dus ik, Rosso, ben maar eens binnen gaan kijken. Dit jaar heel vaak, …. eigenlijk.

Kussentjes en kleedjes

Ik krijg aan de overkant alle aandacht! Ze hebben er ook lekkere kussentjes en kleedjes om op te liggen. En geweldig, dat kunstgras in de serre!

Op de foto!

De zoon nam veel foto’s als ik bij hen op bezoek was. En hij stuurde ze dan plagerig per WhatsApp naar Ivonne: kijk eens hoe goed Rosso het hier heeft! Ik heb me laten vertellen dat Ivonne er hartelijk om lacht. Kijk maar eens naar de kiekjes. Ik ben wel fotogeniek, hè?

Vakantie-oppas

Een keertje fotografeerde de overbuurman mijn broer Tinus en mij in de gang van Huize Wawona. Want Ton en Ivonne waren weg, en hij gaf ons voer. Tinus is trouwens een beetje schijterig; hij komt nooit binnen bij de overburen.
Zodra ik in de gaten heb dat mijn mensen weer eens met vakantie zijn, zit ik tegen 17:00 uur bij de voordeur aan de overkant. Ik zit rustig te wachten. Of ik loop ff achterom. Stel je voor dat buurman ons vergeet!

Ik zeg niks

Tegen het eind van het jaar stak ik ineens niet meer over. Ze vragen zich allemaal af waarom. Ik zeg niks.

		Wie is hier de baas? Ik lig prinsheerlijk op de stoel van de oude overbuurman. Die is maar ergens anders gaan zitten!